تکنیک های نور افکن در نورپردازی بیرونی ساختمان

بیش از ده سال پیش، زمانی که «زندگی شبانه» به نمادی از ثروت زندگی مردم تبدیل شد، روشنایی شهری رسماً وارد مقوله ساکنان و مدیران شهری شد. هنگامی که بیان شب از ابتدا به ساختمان ها داده شد، "سیل" شروع شد. "زبان سیاه" در صنعت برای توصیف روش نصب مستقیم چراغ ها برای روشنایی ساختمان استفاده می شود.

بنابراین نورپردازی سیلابی در واقع یکی از روش های کلاسیک نورپردازی معماری است. حتی امروزه حتی اگر با پیشرفت تکنولوژی طراحی و نورپردازی بسیاری از روش ها تغییر یا حذف شده باشد، باز هم ساختمان های شناخته شده زیادی در داخل و خارج از کشور وجود دارد. این تکنیک کلاسیک حفظ شده است.

 تصویر: نورپردازی شبانه کولوسئوم

در روز، ساختمان ها به عنوان موسیقی یخ زده شهر مورد ستایش قرار می گیرند و نورهای شبانه نت های تپنده ای به این موسیقی می دهند. ظاهر معماری شهرهای مدرن صرفاً سیل و نورپردازی نمی شود، بلکه ساختار و سبک خود ساختمان مجدداً تصور می شود و از نظر زیبایی شناسی زیر نور منعکس می شود.

در حال حاضر، پرکاربردترین تکنولوژی نورپردازی دکوراسیون نورافکن برای نورپردازی بیرونی ساختمان، نورپردازی و نورپردازی ساده نیست، بلکه ادغام هنر و فناوری منظره نورپردازی است. طراحی و ساخت آن باید با نورافکن های مختلف با توجه به وضعیت، عملکرد و ویژگی های ساختمان پیکربندی شود. لامپ ها و فانوس ها به منظور انعکاس زبان های مختلف نور در قسمت های مختلف ساختمان و مناطق مختلف عملکردی.

محل نصب و تعداد نورافکن

با توجه به ویژگی های خود ساختمان، نورافکن ها باید تا حد امکان در فاصله معینی از ساختمان قرار گیرند. برای به دست آوردن روشنایی یکنواخت تر، نسبت فاصله به ارتفاع ساختمان نباید کمتر از 1/10 باشد. در صورت محدود بودن شرایط می توان نورافکن را مستقیماً بر روی بدنه ساختمان نصب کرد. در طراحی سازه نما برخی از ساختمان های خارجی ظاهر نیازهای روشنایی در نظر گرفته شده است. یک سکوی نصب ویژه برای نصب نورافکن وجود دارد، بنابراین پس از نصب تجهیزات نورافکن، نور قابل مشاهده نخواهد بود تا یکپارچگی نمای ساختمان حفظ شود.

تصویر: قرار دادن نورافکن ها در زیر ساختمان، زمانی که نمای ساختمان روشن می شود، ضلع روشن نشده با درهم آمیختگی روشن و تاریک ظاهر می شود و حس سه بعدی نور و سایه را به ساختمان باز می گرداند. (نقاشی با دست: لیانگ هی لگو)

طول نورافکن های نصب شده روی بدنه ساختمان باید بین 0.7 متر تا 1 متر کنترل شود تا از بروز لکه های نوری جلوگیری شود. فاصله لامپ تا ساختمان به نوع پرتو نورافکن و ارتفاع ساختمان مربوط می شود. در عین حال عواملی مانند رنگ نمای نورپردازی شده و روشنایی محیط اطراف در نظر گرفته می شود. هنگامی که پرتو نور افکن دارای توزیع نور باریکی است و نیاز به روشنایی دیوار زیاد است، جسم روشن تاریک است و محیط اطراف روشن است، می توان از روش نورپردازی متراکم تر استفاده کرد، در غیر این صورت می توان فاصله نور را افزایش داد.

رنگ نورافکن مشخص می شود

به طور کلی، تمرکز نورپردازی بیرونی ساختمان استفاده از نور برای انعکاس زیبایی ساختمان و استفاده از منبع نور با رندر رنگ قوی برای نشان دادن رنگ اصلی ساختمان در طول روز است.

سعی نکنید از رنگ روشن برای تغییر رنگ بیرونی ساختمان استفاده کنید، بلکه باید از رنگ روشن نزدیک برای روشنایی یا تقویت با توجه به متریال و کیفیت رنگ بدنه ساختمان استفاده کنید. به عنوان مثال، سقف‌های طلایی اغلب از منابع نور پرفشار سدیم مایل به زرد برای افزایش نور استفاده می‌کنند و سقف‌ها و دیوارهای فیروزه‌ای از منابع نور متال هالید با نمایش رنگ سفیدتر و بهتر استفاده می‌کنند.

نورپردازی منابع نوری چند رنگ فقط برای موقعیت های کوتاه مدت مناسب است و بهتر است از آن برای تنظیمات طرح ریزی دائمی ظاهر ساختمان استفاده نشود، زیرا نور رنگی در زیر سایه بسیار آسان است که باعث خستگی بصری می شود. سایه

تصویر: غرفه ملی ایتالیا در نمایشگاه اکسپو 2015 فقط از نورافکن برای ساختمان استفاده می کند. روشن کردن یک سطح سفید دشوار است. هنگام انتخاب رنگ روشن، مهم است که نقطه رنگ "بدن سفید" را درک کنید. این سطح یک ماده مات خشن است. استفاده از برجستگی در مسافت طولانی و مساحت بزرگ صحیح است. زاویه تابش نورافکن نیز باعث می شود که رنگ نور به تدریج از پایین به بالا محو شود که بسیار زیباست. (منبع تصویر: گوگل)

زاویه پرتاب و جهت نورافکن

انتشار بیش از حد و جهت نور متوسط ​​باعث از بین رفتن حس ذهنیت ساختمان می شود. برای اینکه سطح ساختمان متعادل تر به نظر برسد، در چیدمان لامپ ها باید به راحتی عملکرد بصری توجه شود. نور روی سطح روشن که در یک میدان دید دیده می شود باید از همان جهت باشد، از طریق سایه های منظم، حس روشنی از ذهنیت شکل می گیرد.

با این حال، اگر جهت نور بیش از حد تک باشد، سایه ها را سخت می کند و کنتراست قوی ناخوشایندی بین روشنایی و تاریکی ایجاد می کند. بنابراین، برای جلوگیری از از بین بردن یکنواختی نورپردازی جلو، برای قسمتی که به شدت تغییر می کند، می توان از نور ضعیف تری استفاده کرد تا سایه در محدوده 90 درجه در جهت نور اصلی نرم شود.

شایان ذکر است که شکل دهی روشن و سایه نمای ساختمان باید از اصل طراحی در جهت ناظر اصلی پیروی کند. در مرحله ساخت و رفع اشکال باید تنظیمات متعددی در نقطه نصب و زاویه برش نورافکن انجام داد.

تصویر: غرفه پاپ در اکسپو 2015 در میلان، ایتالیا. یک ردیف از چراغ های وال واشر روی زمین زیر با قدرت کم به سمت بالا روشن می شود و عملکرد آنها منعکس کننده احساس خمیدگی و ناهمواری کلی ساختمان است. علاوه بر این، در سمت راست، یک نورافکن با قدرت بالا وجود دارد که فونت های بیرون زده را روشن می کند و بر روی دیوار سایه می اندازد. (منبع تصویر: گوگل)

در حال حاضر، نورپردازی صحنه شب بسیاری از ساختمان ها اغلب از یک نور افکن استفاده می کند. روشنایی فاقد سطوح است، انرژی زیادی مصرف می کند و مستعد مشکلات آلودگی نوری است. از استفاده از نورپردازی سه بعدی فضایی متنوع، استفاده جامع از نور سیلاب، نورپردازی کانتور، روشنایی شفاف داخلی، نورپردازی پویا و سایر روش ها حمایت کنید.